Milorad Dodik se, možda nenadano i nepripremljen, našao u velikom procjepu – izmedu Radovana Karadžica i njegovog zloc­inackog politickog testamenta, na jednoj, i Borisa Tadica i njegove proevropske politicke orijentacije, na drugoj strani. U samom cinu hapšenja ocigledno je i sam osjetio da se može, i da ce se neizbježno morati, dovesti u pitanje i Karadžicevo najvažnije djelo koje je ostvario upravo sredstvima zbog kojih i ide u Hag. Rijec je, naravno, o dejtonskoj Republici Srpskoj. Sve tacke .....

Članak dostupan pretplatnicima. Molimo Vas da se prijavite prvo.