Jasno je danas da su demokratske ideje prodrle među sve obrazovane narode. Pisci, većinom iz građanskoga reda, sinovi prostoga naroda, radili su na njihovu širenju; niski društveni redovi obogatili su se i obrazovali; u koliko su politički i privatni poslovi postajali složniji, u toliko je valjalo više voditi računa o ličnim sposobnostima ljudi, a manje o njihovu porijeklu. A sve je to bilo uzrok da društva brže postanu demokratska. Danas sve obrazovane države dopuštaju jednakost pred zakonom, svuda je porez jednak, a tako isto i pravosuđe. Isto tako sve države bar u načelu priznaju, da su sve vrste državne službe pristupačne svakom bez obzira na porijeklo. Da bi se bolje obezbijedila jednakoct, veliki se broj službenih mjesta popunjava stječajem. U Engleskoj činovnička mjesta za službu u Indiji daju se stječajem od 1853 god. Sve zemlje u kojima je zavedeno opšte pravo glasa, priznaju jednakost političkih prava, pošto svi stanovnici imaju podjednako biračko pravo. Navike na jednakost prodrle su čak i u običaje. Djeca prostih građana dobivaju onako isto vaspitanje, kakvo dobivaju djeca plemićkih porodica. Plemići su zadržali svoje titule, ali žive u prijateljstvu sa onima, koji nisu plemenita roda i ne razbira se više o porijeklu kakvoga čovjeka, da bi se pustio u kakav salon. I sama je aristokratska stranka postala demokratska; jedan dio njenih vođa izišao je iz građanskoga reda; vođ torejske stranke u Engleskoj za dugo je bio Dizraeli, a to je građanin jevrejskog porijekla. Još ima aristokratskog društva samo u Engleskoj i Mađarskoj, pa čak i u tim zemljama zakon je već demokratski. Takav je još 1848. god. pisao: U naše su vrijeme Hrišćani po položaju više izjednačeni nego što su nekad bili, ma u kojoj zemlji na svijetu.