Malo je pojava koje izazivaju takvu ambivalenciju kao Gibonni. Da se odmah razumijemo, iako ne treba biti iskljuciv: da je bivša Jugoslavija ostala, a da muzickom scenom nisu zavladali raznorazni žohari, onaj što ovo piše bi ga cijenio negdje izmedu heavy metal "atrakcije" zvane Crna udovica (sjeca li se iko još tog depresivog sweet-metala?) i , recimo, slabijeg dijela radova Gorana Bregovica. Istina, za vecinu bi se takva pozicija ucinila sjajnom, ali vjerujte da nije. Ono što se Gibonniju nika .....