Ivu Andrica ne prestaju da progone cesta i duboka razmišljanja o moralnoj strukturi domacih i spoljnih aktera jugoslovenske drame 1941. godine koja je prerastala u masovnu tragediju. Prije svega, pažnju mu privlaci etika profesionalnog, diplomatskog okruženja. Istraživaci njegovog ukupnog djela mnogo kasnije (Sveske, 1982, str. 131/2) pronaci ce u Šarenoj teci iskreno i pošteno Andricevo razmišljanje o svijetu diplomatije koji ga okružuje: “To su ljudi dobre ali jednostavne pameti; ljudi uprošc .....