U svom poznatom “Referatu na Plenumu Saveza književnika 1954. godine” on istice presudnu i logicnu vezu izmedu misli i životnog iskustva, pa kaže: “Koliko god to bilo smiješno, treba da se kaže: bilo je jedanput davno, još u baroknom, pretkantovskom i predjakobinskom periodu ljudske misli, kada su ljudi doista iskreno vjerovali da se analizom ljudskih pojmova može “prodrijeti u nepoznato”. Hoteci se s jedne strane oteti zaglupljujucem sumraku dogmatske misli, jedan dio idealistickih mislilaca .....