Mnogim junackim porodicama, koje su potekle z Bosne, pripaja i porodica Osman-paše Pazvanoglije, je krajem prošloga vijeka kao polunezavisni valija vidins vladao nad velikim dijelom Albanije. Djed mu bijaše muhamedovac iz Donje Tuzle, koji je po kazivanju bio prilika diplomata, jer je u isto vrijeme zalazio i u džamija i fratarsku crkvu. Otac mu Omar tako se je odlikovao u austrijskim ratovima, da je na dar dobio dva sela kod Vidina. Kad ga onda joa imenovaše i bajraktarom vidinskog sandžaka, izazva njegovo bogatstvo i njegov ponos nenavist Melek-paše vidinskog. Uglaviše, da ga smaknn. Makar da mu je ubica od straha odao tajnu, opet je svojim protivnicima dospio u šake: poslije junacke obrane uloviše ga u njegovu dvoru, koji je bio u samu plamenu, pa ga onda osudiše i smakoše. Sin ubijenog, po kazivanju rogjen 1758., pobježe u, pa se isprva dade na hajdukovanje a poslije stupi u službu paše peckog, te onda god. 1789. s nekom cetom, koju je na svoju ruka najmio, prodre do pod Temešvar i Sibinj, na što ga porta primi u milost, te mu godine 1792. vrati neki dio dobara njegovog oca. Ali on se sroti s hajducima, koji su u ono doba cetovali po balkanskim zemljama, pa do danas ostaše poznati pod imenom kirdžalija zauzme sve nekadašnje imanje svog ocaj izjavi se protiv reformama" sultana Selima III. i osvoji Vidin, koji je opkopao 40 m dubokim opkopima, tako da je grad, optocen Dunavom, bio kao kakvo ostrvo. I sada otpoce ratovanje Pazvanoglije s Turskom. Bujnu sliku, punu krvave romantike, ostavio nam je o tome dr. Konstantin J. Jirecek u svojoj povijesti Bugara, god. 1876. U svome pašaluku, koji je proširio preko Nikopolja, Sistova, Rušcuka, Sofije, Niša, Kladove, pa za neko vrijeme i preko Krajove, uzimao je Pazvanoglija porez i carinu za se, a kovao je i novac, t. zv. pazvanceta. Poljski inžiniri preudesiše mu sustav utvrda vidinskih. Divna mu vojska sastojala je od Arbanasa, Turaka i Bugara; posljednji su mu osobito valjali kao konjanici. Base kirdžalija stupiše u njegovu službu, tako da se je hvalio, da 100.000 momaka može dici na oružje. Vlastodršce u Carigradu podmitio je, sa vojskovogjama u Ugarskoj umio je da se pazi. Tri puta uprla je porta svu snagu, da slomi njegovu silu, i tri puta se je turska vojska morala vratiti krvavili glava i silno prorijegjena. Srbijanski ustanak najposlije sklone sultana, te se izmiri s njime, da udare na zajednickog dušmanina. Pazvanijin vojskovogja Alija Ghišanae bude doduše razbijen od Srba i Rusa, ali za to se je on opet održao u Vidinu do svoje smrti 5. februara 1807. „Bio je covjek celik-srca, junacan, silovit i nebojša, znamenit vojskovogja. Umio je do potrebe da bude kad strog kad blag, a uvijek velike duše." Makar da mu Vojsci u Bugarskoj ostade u narodu spomen, da su se tu srocile same grozne krvopije, tapet je on nastojao, da pobožnim gradnjama i zadužbinama svome imenu ostavi bolji spomen.