Daleke 1967. godine sjecam se prepunog cire koji je vozio, u ona žarka ljeta, svakog na ljetovanje na more. I predugog crnog, neosvijetljenog tunela "Ivana" izmedu Bradine i Konjica, kad je brzina parne lokomotive bila manja od pješackog hoda, i bio zupcanik izmedu tracnica. I dugotrajnog prekrasnog pogleda na Popovo polje kod Trebinja, gdje smo se uz drndanje i kloparanje tudun, tudun... satima vozili sa zadovoljstvom. Voz preko Capljine direktno u Dubrovnik, i to iz Sarajeva! Krene u 17 sati .....