U posljednje vrijeme pojavio se znacajan broj djela koja bismo mogli nazvati hronikama, ali hronikama posebne vrste koje nas podsjecaju na tkanje ciji je dominantni ornament sacinjen od dvije boje. S jedne strane je zavicaj, zemlja, vrijeme, istorija i narod, dakle, kolektivna sudbina, a sa druge je pojedinac u cijem doživljaju zajednicka prica dobija licnu boju, svojstva intimne ispovijedi covjeka zahvacenog lomovima i olujama jednog doba, doba žestokog i surovog, zapamcenog po brojnim nevoljam .....