Sjecanje je cudo. Kad pomenem tu rijec, prisjetim se mnogo cega: od znanog Kafkinog zapisa o „najbližem selu" zapravo o djedu koji je obicavao govoriti da mu se život u sjecanju tako sažima da mu nije jasno kako je nekada uopšte imao vremena odjahati konjem u najbliže selo, preko onoga što su Stari nudili kao anamnezis, a Evropa kao Die Erinnerung, pa do legende o indijanskom djecaku koji je imao upravo cudnu sposobnost da pamti sve što mu se dogadalo u jednom danu i da se svega toga, sutradan .....