Poeziju danas, da parafraziramo u svršenom činu onaj gotovo izanđali Miljkovićev stih, svi pišu, a nikad je se manje nije pisalo. U književnosti ovih prostora poetskih je lučonoša danas mnogo, čak bi se moglo reći i previše, koji knjigama poezije mašu kao svadbarskim bajracima, i to u glavnom krvavim od angažmana i pitiespievskog patosa. U takvim okolnostima kada se pisanje i poezija doživljavaju i koriste kao terapijska sredstva za liječenje duševnih nemira, trauma i kompleksa, nestaje iz knji .....